دارم با آرامش برای خودم چای میخورم…و با لذت این بهترین نوشیدنی عالم را مزه مزه میکنم…
صدایش دوباره بلند میشود…جیغ میکشد…دوباره…سعی میکنم صدایش را نشنیده بگیرم…
اما مگر میشود…لامصب صدایش هم طنین صوت است انگار !!!!!!!!!!!!!!!!
دارم کم کم به صدایش آلرژی پیدا میکنم…عصبی ام میکند… میروم در اتاق عقبی و در را میبندم تا صدایش بیش از این روانم را پریشان نکند…
دلم نمیخواهد بد و بیراه بارش کنم…اما نمیتوانم جلوی خودم را بگیرم و آرزو میکنم لال شود زنیکه جیغ جیغوی احمق !!!
***
تمام تلاشی که میکردم تا مشکلات کارم را که جدیدا با یکی از موکل هایم حسابی درگیر شده ام فراموش کنم دوباره به طرفه العینی به ف.اک فنا میرود…
***
حالم از زندگی آدما به هم میخوره….از حماقت های بیش از حد و عریض و طویلشان…
از اشک ها و زاری ها و گله و تحقیرها و توهین ها و زندگی پست و رقت انگیزشان…
این اصلا خوب نیست…
هرچه بیشتر میگردم کمتر کسی را پیدا میکنم که از شکم و زیر شکمش بالاتر بیاید و احیانا به حوالی منطقه ی جسم گردی که روی گردنش کار گذاشته شده برسد…
اگر هم بیاید احساس میکند اتم شکافته و احیانا خلف بر حق خدا روی زمین شده !!!
اصولا این روزها فکر میکنم آدمها موجودات احمق و به درد نخوری هستند …
عین کرم توی هم میلولن و میخورن و کار میکنن و ترتیب هم رو میدن چه به صورت حقیقی ، چه بصورت مجازی !!!
یه مشت مفت خور بی ارزش که باید ریخته بشن تو چاه مستراح !!!
***
بی انصاف هستم !!!
هنوز خنده قشنگ دخترکی که کنارم نشسته بود و سر صحبت را با من باز کرد یادم است…
هنوز لبخندی که صمیمانه از وجودم نثار مهربانی بیش از حد چشمانش کردم را به خاطر دارم….
***
اخلاق ت.خمی تخیلی ام این روزها حسابی عود کرده است…
پی نوشت :
بله…خودم میدانم…ادب واژه غریبی است برای من…
ققـــنوس نـامه 
***
غم و رنج آدم رو متفکر میکنه
تفکر آدم رو خردمند میکنه
خرد زندگی رو شیرین میکنه
البته به شرطی که آمادگی *تغییر* رو داشته باشیم!
حالا چه ربطی به تغییر داشت؟؟؟ !!!
خوب «خرد» به این نتیجه میرسه که باید چیزهایی رو تغییر داد.
حالا یا دیدگاهمون
یا اهدافمون
و یا سبک زندگیمون
من نمیفهمم این پست چه ربطی به تغییر داشت !!!
به خاطر همین لبخندهای صمیمانه فقط میشه زندگی رو تحمل کرد
اینجوری هم میشه بهش نگاه کرد !!!