گل سرخ دیگر عطری ندارد….
گل سرخ دیگر شادابی ندارد…
گل سرخ دیگر زیبایی ندارد…
گل سرخ را دیگر در محفظه شیشه ای نگه نمیدارند….
کمر گل سرخ خم شده و دیگر به آفتاب نظر ندارد…
بادهای مخالف هرگز نتوانستند گل سرخ را وادار به تسلیم کنند…
اما اینبار…
گل سرخ پژمرده و سست شده است…
از حیات گل سرخ چند نفس بیشتر نمانده است…
گل سرخ ایمان دارد اینگونه دوام نخواهد آورد…
و گل سرخ خوشحال است که بعد از شازده کوجولو خیلی زنده نمی ماند….
در دنیای واقعی گل سرخ های از خودراضی را زیر پا له میکنند و این سزاوارترین پاداش خودخواهی است…
گل سرخ این روزها منتظر ناجی است…
منتظر دستی که کمی آهک بر ریشه های ناتوانش بریزد و ماجرای گل سرخ را تمام کند…
آه شازده کوچولو…
ققـــنوس نـامه 
سلام
مطالب عالی بود
زندگی مثل شترنج می مونه، اگه بازی نکنی میگن بلد نیستی، اگه بد بازی کنی می بازی، امّا اگه خوب بازی کنی همه می خوان
خوشحال میشم از وبم بازدید و نظرتون رو بذارید یاحق
درود بر تو
گل سرخ سکوت کن شاید بهتر باشد